Tuż po narodzinach u psów obserwuje się wachlarz zachowań dopasowany do potrzeb związanych z: pobieraniem pokarmu, utrzymaniem ciepła, otrzymaniem matczynej opieki. Nowo narodzony maluch potrzebuje dużego wsparcia ze strony suczki. Psie szczenięta przychodzą na świat praktycznie bezradne. Nie widzą i nie słyszą, a ich zdolność do Jak szybko rośnie rottweiler? Rottweiler to duży pies, już na pierwszy rzut oka sprawiający wrażenie bardzo wytrzymałego i masywnego. Dorosłe osobniki płci męskiej osiągają w kłębie wielkość od 61 do 68 cm, suki zaś mierzą od 56 do 63 cm. Waga tych psów waha się od 45 do 54 kg (w przypadku psów) oraz od 42 do 50 kg (w 3. Blablador. To kolejny z najczęściej spotykanych typów kundelków. Przypominający niektórym czarnego labradora mieszaniec to prawdziwy koneser rozrzuconego na trawniku chleba i taplania się w kałużach. Ten niezwykle przyjacielski psiak uwielbia nadstawiać swój brudny brzuch do głaskania nawet nieznajomym ludziom! Mój gończy polski w tym wieku był niewiele większy - więc to będzie na moje oko średni pies, tak gdzieś 50-60cm. Jeśli chodzi o dawkowanie karmy, to bym wagowo celowała w 25kg, powinno być ok. Dodatkowo dobrym pomysłem jest kontrolowanie "grubości" szczeniaka - wiadomo, że maluchy są zwykle grubiutkie, ale trzeba wiedzieć, kiedy odcienie brązu i beżu. 159, 00 zł. zapłać później z. sprawdź. 167,99 zł z dostawą. Produkt: Boogie - Psi rozrabiaka Kundelek Epee EP02608. dostawa w poniedziałek do 10 miast. 1 osoba kupiła. Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Aktualności PORADY Wiek psa – jak przeliczyć wiek psa na ludzki? Psi-salonik 17 stycznia 2021 Do niedawna panowało przekonanie, że 1 rok życia psa to 7 lat ludzkich. W ten sposób mówi się, że 3-letni pies jest odpowiednikiem 21-letniego człowieka, podczas gdy 10-letni pies jest … Read More Przy okazji zbliżającego się okresu świątecznego, kiedy to zainteresowanie nabyciem psa rośnie i rośnie, postanowiłam wydać na świat taką oto przyjemną notkę. Jak wybrać psa dla dziecka, aby był to wybór odpowiedni? Czym się kierować? Jaka rasa będzie odpowiednia – a może lepiej wziąć kundelka? Nie od dziś wiadomo, że Polacy uważają psa za doskonały prezent pod choinkę dla dziecka – zwłaszcza dziecka, które o tego psa prosi cały rok. Nie ma nic bardziej rozkosznego i obfitującego w magię świąt jak mały puszek-kłębuszek, który przewiązany czerwoną kokardką niezdarnie wybiega spod choinki, aby zimnym nosem i merdającym ogonem przywitać się ze swoim małym panem. Jaka rasa psa dla dziecka?Rasa psa wydaje się być najważniejsza, gdy pies ma być podarowany dziecku na prezent. Czego wymaga się od psa dla dziecka? Przede wszystkim cierpliwości, delikatności, wyrozumiałości, wychowania, a także funkcji on/off. Gdy byłam mała, na bazarze niedaleko mojej babci sprzedawali takie pieski na baterie – polecam, świetnie spełniają wszystkie oczekiwania. Jedną z najchętniej wybieranych dużych ras są labradory. Dlaczego? Podobno to świetne „psie niańki”, które praktycznie „same się wychowują” i zawsze „wiedzą, jak się zachować”. Muszę chyba zedrzeć okrutnie ten światopogląd, bowiem labradory to psy z natury myśliwskie, doskonale aportujące (i kochające zabawki, również czyjeś), a do tego psy mało świadome swojego dużego skądinąd ciała. Uderzenie psiego ogona może spokojnie zwalić małe dziecko z nóg. Drugim wyborem są yorki – dlaczego? Bo są małe, urocze, nie zrobią dziecku krzywdy i można się pochwalić znajomym, a poza tym nie wymagają zbyt wiele. Yorki jednak to teriery, z ogromną pasją do łapania wszystkiego, co małe, dość niecierpliwe, zwłaszcza do dzieci, i wcale niełatwe w ułożeniu. Dodatkowo – bardzo delikatne. O ile labradorowi przytulenie dziecka niewiele zrobi, prócz może poczynienia dyskomfortu, o tyle przytulenie yorka może po prostu go połamać, zwłaszcza jak dziecko swoim dziecięcym zwyczajem się na piesku położy. Może więc kundelek? Tutaj spotkałam się z opinią, że dla dziecka lepiej adoptować kundelka, bo w sumie przed znajomymi się nie pochwalimy, ale mniej będzie „szkoda” go oddać. Pomijam, że z takim nastawieniem nie powinno się dostać nawet wszy łonowej. Niemniej, kundelki uważane są za „dzielne” (cokolwiek to znaczy), obdarzone nieziemskim wprost zdrowiem, mądre i wierne. Połowa to kłamstwa, a połowa dotyczy wszystkich psów. Dodatkowo, szczeniak kundelka może wyrosnąć na psa, który niekoniecznie odpowiada naszym oczekiwaniom. Zazwyczaj na prezenty wybierane są szczeniaczki, bo przecież pies powinien wychowywać się z dzieckiem i razem z nim rosnąć. Zapomina się chyba tutaj o kilku kwestiach. Dziecko w wieku poniżej 2 lat z fascynacją przebywa głównie na podłodze, biorąc do buzi wszystko, co znajdzie. Może to być również psia kupa, albo choćby i dziecięca rączka, która podczas raczkowania wylądowała w kałuży sików. Dziecko do 4 roku życia niekoniecznie jest super wychowane, a już na pewno nie wie, jak obchodzić się z psem. Tutaj zaznaczyć należy, ze dorosły pies według ostatnich badań naukowców przypomina rozwojem właśnie 4-letnie dziecko. Oznacza to, że w domu są dwa maluchy, i oba mają czasami idiotyczne pomysły. Dziecka nie zostawi się z psem samego, nawet jeśli pod opieką dorosłych bawią się super i nigdy nie dochodziło do żadnych starć. Jest to po prostu zbyt ryzykowne dla obu z psem po świętach?Wiedzą tajemną zdaje się być fakt, że puszek-kłębuszek rośnie. A zanim urośnie, to sika w domu, boleśnie szczypie dziecko ostrymi jak igiełki zębami, niszczy ukochane meble za kilka tysięcy, bezlitośnie wdeptuje kupę w piękny dywan z długim włosem i wymaga, aby wychodzić z nim co 2 godziny, nawet w nocy. I nadchodzi potem czas ferii zimowych, kiedy po raz pierwszy nie ma co zrobić z psem. Często jednak idzie sobie jakoś z tą niewiedzą poradzić – na szczęście szczeniak przestał już sikać ciągle (teraz sika prawie ciągle), a nadal wygląda uroczo. Wciśnie się go gdzieś do rodziny, która będzie zauroczona jego słodkimi oczkami, a potem szybko wyjdzie, zanim załatwi się po raz pierwszy. Następnie przychodzi kolejny ciężki czas, czyli Wielkanoc. Tutaj jest już gorzej, bo pies ma około pół roku, może pokazywać rogi, jeśli zaczyna dorastać, a nadal trudno go opanować. Nie zostawimy go nikomu, więc robimy święta u siebie. Ciotka Zośka narzeka, że pies podarł jej rajstopy, kiedy entuzjastycznie na nią skakał, a wujek Kazio ciągle poucza nas, że pies to powinien być na dworze, bo kto to widział trzymać psa w domu? A potem przychodzą wakacje… I tutaj kończy się większość psiego szczęścia. W wakacje schroniska zapełniają psie podrostki, które mają już prawie rok, a często nie znają za bardzo świata, nie są wychowane. A przecież niewychowanego psa nikt nie zabierze na wakacje, no nie? I jeszcze te ograniczenia – trzeba by się wysilić i szukać miejsca, gdzie z psem można, a potem jeszcze po nim sprzątać! Co gorsza, nagle okazuje się, że ukochany puszek wcale nie kocha dzieci, a przecież powinien, bo psu nie wolno na dziecko warknąć, dotknąć rzeczy dziecka, za to dziecku wolno wszystko – bo pies jest prezentem dla niego. Trudno, oddamy go do schroniska, przecież schronisko to hotel dla psów i ktoś na pewno takiego pieska weźmie. A my damy dziecku nowego, wszak święta już za pół roku! Wychowanie i nauka odpowiedzialnościMając dziecko, jesteśmy odpowiedzialni za drugą istotę – jej zdrowie, wychowanie, wykarmienie, zapewnienie odpowiednich warunków bytowych. Nie inaczej jest z psem, niezależnie od tego, jak kogo boli porównanie dziecka i psa. Jeśli bierzemy psa, bo uważamy, że wychowanie dziecka z psem będzie korzystniejsze zwłaszcza dla dziecka, to zapewne mamy rację – do pewnego stopnia. Obecność psa faktycznie może nauczyć dziecko dzielenia się, tego, że nie zawsze wszystko można, że zwierzę to obowiązek, w imię którego czasem trzeba zrezygnować z przyjemności, czy to nabytych, czy to zaplanowanych. Sam pies jednak tego dziecka nie nauczy. Dlaczego? Dlatego, że za wychowanie zarówno dziecka, jak i psa odpowiedzialni są dorośli – w tym przypadku rodzice i jednocześnie właściciele. To oni muszą nauczyć dziecko prawidłowych relacji z psem i odwrotnie. To oni są odpowiedzialni za wychodzenie na spacery z psem, nauczenie go posłuszeństwa, podstawowych komend. Pies sam z siebie nie będzie wiedział, jak zachowywać się w stosunku do dziecka, co można mu zrobić, a czego nie można, dlaczego zabawki rozrzucone na podłodze nie mogą być zabawkami psimi, a jedzenie położone przez dziecko na dywanie – nie może być zjedzone przez psa. Dziecko też nie będzie wiedziało samo z siebie, że psu nie należy przerywać snu ani jedzenia, że nie można zabierać mu gwałtowanie zabawek, ciągnąć go za uszy, ogon, biec do niego z krzykiem i machaniem rąk. Żadne z tych dwóch uroczych stworzeń nie nauczy drugiego odpowiedniego zachowania, bo to stworzenia z dwóch różnych gatunków, które dodatkowo potrzebują opieki kogoś, kto zna normy i zasady obowiązujące w społeczeństwie czy domu, trzyma się ich i jest w stanie je wpoić drugiemu stworzeniu. Biorąc więc psa do dziecka w obojętnie jakim wieku, musimy być świadomi, że odtąd czeka nas podwójny wysiłek związany z wychowaniem, podwójna potrzeba poświęcania czasu i pieniędzy oraz dwa razy tyle trosk. I nawet pies kupiony dla dziecka może okazać się agresywny – a wówczas będzie to wyłącznie wina dorosłych. Wiele osób decyduje się na psa dla dziecka, aby nauczyć swoją pociechę odpowiedzialności. Na czym ta odpowiedzialność miałaby polegać? Jestem w stanie zrozumieć uczenie odpowiedzialności nastolatka, który zawsze chciał mieć psa, ale jest również w stanie odłożyć ze swojego kieszonkowego na zakup zabawek czy będzie mógł – bez ryzyka, że coś się stanie – wyjść z psem na spacer. Natomiast 10-letnie czy młodsze dzieci wychodzące na spacer z psem to zazwyczaj, niestety, wielka pomyłka. Zupełnie nie uczy to odpowiedzialności – dziecko zmuszone do wyjścia z psem będzie to odbierać jako przykry obowiązek, podobnie jak chodzenie do szkoły. To, że dziecko chodzi do szkoły, nie znaczy, że jest odpowiedzialne – po prostu wie, że musi. O tym, dlaczego wypuszczanie dzieci na spacer z psem jest pomyłką, pisałam w poprzedniej notce. Cała odpowiedzialność za psa, zarówno według zasad etyki, moralności, jak i prawa, spada na osobę dorosłą, czyli rodzica. Dziecko może uczyć się tej odpowiedzialności raczej na zasadzie obserwowania prawidłowego postępowania rodzica, rozmawiania z nim na ten temat czy współuczestnictwa w zajęciach przy psie. Zrzucanie tej odpowiedzialności na dziecko nie jest dobre, bo zazwyczaj nikt na tym nie korzysta – dziecko nie zna jeszcze metod wychowania, które są oczywiste dla dorosłego, pies niekoniecznie będzie dziecka słuchał, a rodzica to wszystko może frustrować. W żadnym wypadku pies nie nauczy dziecka natomiast dawanie psa jako prezentu nauczy dziecko? Na przykład tego, że jeśli będzie długo prosić, to w końcu wyprosi – i może mieć wszystko. Jak również, niestety, często tego, że pies to zabawka, przedmiot, który można znaleźć pod choinką, tuż obok kolejki czy lalki Barbie. Wielu rodzicom wydaje się, że to taki czarodziejski prezent, podarowany dziecku – żywe stworzenie, które będzie towarzyszyć pociesze przez jej życie. Nikt natomiast nie widzi obowiązków, które czają się za progiem. Niebezpieczeństwo płynie również z innej strony. Najczęściej psa na prezent szuka się mniej więcej od początku grudnia. Jeśli ma to być pies rasowy, to jest ogromna wręcz szansa, ze rasowy nie będzie, choć zapłacimy za niego kilkaset złotych. Rodowód rodowodowi nierówny, a poszukiwania w pośpiechu to doskonała okazja dla tych, którzy chcą na psach zwyczajnie zarobić. Co więcej, w swojej rasie nie znam porządnego hodowcy, który sprzedałby psa „na prezent” osobie, która po prostu się zgłasza i mówi, że szuka słodkiej kulki dla dziecka. Co to oznacza? Że jest ogromna wręcz szansa, że szczeniak kupiony w niepewnym miejscu, po całym stresie związanym ze zmianą domu i kontakcie z wieloma nowymi osobami, w tym dziećmi, które przez psy postrzegane są nieco inaczej, po prostu się rozchoruje. I w Boże Narodzenie będziemy szukać weterynarza, który za kupę kasy będzie próbował postawić naszego szczeniaka na łapy i przywrócić mu zdrowie. I to może się niestety nie udać. Niech Was nie zmylą słodkie słówka i zapewnienia! Emocje i chęć podarowania „prezentu” dziecku są często tak silne, że niedoświadczony przyszły właściciel nie wie nawet, na co zwrócić uwagę przy kupnie szczeniaka. Co więcej, okres zimy to chyba jeden z gorszych okresów do socjalizacji szczeniaka. Jest zimno, człowiekowi nie chce się na długo wychodzić, a w duże mrozy i pies marznie. Wolniej łapie naukę załatwiania się na dworze, ma mniej kontaktów z innymi psami. O ile osoba, która planowała wzięcie psa od długiego czasu, poradzi sobie z tymi problemami, bo będzie zdeterminowana, o tyle ludzie w domu, gdzie pies pojawił się jako prezent, nawet mogą nie mieć świadomości, jak jest to istotne. Co zamiast tego?Zamiast ulegać modzie i emocjonalnym potrzebom dawania dziecku psa na prezent, podejdźmy do sprawy rozsądnie. Dziecko zapewne, w przypływie otrzymania wielu nowych rzeczy, nie będzie płakać, że po choinką nie ma psa. Co więcej, większość prezentów bożonarodzeniowych szybko trafi w kąt, i tak samo stałoby się zapewne z psem po pierwszym entuzjazmie, zwłaszcza gdy ten słodki szczeniaczek wysikałby się na dziecięce łóżko, pogryzł ulubioną lalkę albo użarł dziecko w stopę, chcąc się bawić. Zamiast tego warto pokazać dziecku, że posiadanie psa jest naprawdę poważną decyzją, do której trzeba się przygotować, i którą trzeba przemyśleć. Wyjścia są w sumie dwa. Na początek, niezależnie od wybranej drogi, warto usiąść z dzieckiem i wytłumaczyć mu – stosownie do wieku – jak będziecie przygotowywać się do przybycia psa i co pies zmieni w Waszym życiu. A zmieni wiele – będzie trzeba wychodzić na spacery, nawet jak jest zimno, pada deszcz czy panuje choróbsko. Trzeba będzie jeździć do weterynarza na zastrzyki. Trzeba będzie nauczyć psa wielu rzeczy, a wcześniej może zdarzyć się, że będzie on niegrzeczny, na przykład zniszczy dziecku zabawki. Warto pokazać, że pies to wspólna decyzja, i każdy będzie miał jakieś zadania z nim związane, stosowne oczywiście do wieku – i że nie jest on człowiekiem, więc dziecko nie pobawi się z nim jak z kolegą z podwórka. Potem musimy się zastanowić, czy chcemy szczeniaka, czy psa dorosłego. To drugie rozwiązanie polecam szczególnie tym osobom, które psa nigdy nie miały – znalezienie dobrego domu tymczasowego, gdzie są dzieci, i psa, który będzie odpowiadał nam charakterem (spokojny, zrównoważony, lubiący dzieci i cierpliwy), wielkością oraz wyglądem, to najbezpieczniejsze rozwiązanie. Dorosły pies nie budzi takich szalonych emocji jak szczeniak, co może być przydatne zwłaszcza w przypadku mniejszych dzieci, które z większą rozwagą będą traktowały psa dorosłego. Co więcej, najlepiej znaleźć tego psa niedaleko swojego domu – i umówić się kilka razy na wizyty oraz spacery. Dziecko pozna psa powoli, wraz z innymi dziećmi, którym pies nie jest obcy. My poobserwujemy czworonoga i stwierdzimy, czy to faktycznie „ten”. W przypadku psów rasowych, szukajmy dobrej hodowli, w której dostaniemy wsparcie hodowcy, a także zobaczymy warunki – więcej o tym w notce o dobrych hodowlach. W ok. 40% znanych mi przypadków, które były tak prowadzone, okazywało się, że dziecko szybko traci zainteresowanie psem, i – co było oczywiste od początku – nie można wymagać, aby brało udział w jego wychowaniu. I znów wychodzi na to, co powtarza się niejednokrotnie – pies to decyzja i odpowiedzialność dorosłych. Cały ten proces poznawania psa, wzięcia psa, którego charakter jest znany, i który nie wymaga od nas aż takiego zaangażowania w wychowanie od szczeniaka, a także potem kompletowanie wyprawki, decydowanie, gdzie pies ma spać – pokazuje dziecku wagę decyzji o posiadaniu czworonoga. Co więcej, uczy je też, że na wszystko trzeba zapracować, i nic nie ma od razu – wówczas uczymy cierpliwości, mamy czas, aby przekazać dziecku istotne informacje o tym, kim jest pies i dlaczego nowego członka rodziny należy traktować tak, a nie inaczej. Dzieci są bardzo chłonne na wiedzę, i z pewnością o wiele korzystniej zaowocuje taki długi proces oczekiwania na psa, połączony z zaangażowaniem dziecka, niż otrzymanie słodkiego szczeniaka na prezent. O autorze PaulinaGłównodowodząca załogą Białego Jacka i przyjaciół. Obecnie opiekunka dwóch terierów – JRT i teriera irlandzkiego. Zawodowo copywriterka i redaktorka. Prywatnie żona i matka. Wielbicielka mleka z kawą, soczystych, kwaśnych jabłek i świętego spokoju. Osiem lat temu postanowiła utrudnić sobie życie, biorąc pod dach pierwszego teriera. Jak widać po liczebności stada, nie uczy się na błędach. Jedyna przedstawicielka płci żeńskiej w pięcioosobowej rodzinie. Kiedy chłopcom rośnie siusiak Czy po testosteronie rośnie członek Wielkość prącia u dziecka Do którego roku życia rośnie człowiek Do jakiego wieku rosną jądra Do którego roku życia rosną piers Penis zaczyna rosnąć, gdy chłopiec osiągnie dojrzałość płciową. Wraz z zakończeniem etapu rozwoju tej strefy, jego rozmiar już się nie zwiększa. Choć graniczną linią wzrostu penisa jest wiek 18 lat, to istnieją przypadki, gdy jeszcze we wczesnej 20. organ może zyskać kilka milimetrów. Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Jak długo rośnie penis”… Kiedy chłopcom rośnie siusiak Najszybszego wzrostu organów płciowych doświadczają chłopcy w wieku od 12 do 15 lat. Dzieje się to za sprawą zwiększenia ilości testosteronu. Penis zaczyna rosnąć, gdy chłopiec osiągnie dojrzałość płciową. Wraz z zakończeniem etapu rozwoju tej strefy, jego rozmiar już się nie zwiększa. Czy po testosteronie rośnie członek Ponadto aktywność seksualna korzystnie wpływa na poziom testosteronu, a ten ma istotny wpływ na rozmiar penisa. Zbyt małe stężenia testosteronu to nie tylko mała potencja, ale i mniejszy członek. Ale właśnie dzięki uprawianiu seksu poziom tego męskiego hormonu może być całkiem zadowalający. Wielkość prącia u dziecka męskich noworodków. Za małe uznaje się prącie, którego długość jest mniejsza o 2,5 odchylenia standardowe (SD) od średniej długości rozciągniętego prącia u dzieci i prącia podczas erekcji u dorosłych (rasa kaukaska: noworodki – średnia 3,9±0,8 cm, 2SD – 1,9 cm; dorośli – średnia 13,3±1,6 cm, 2SD – 9,3 cm). Do którego roku życia rośnie człowiek Uważa się, że jako pierwsze przestają rosnąć u chłopców stopy i kości długie kończyn dolnych w wieku około 18 lat, jednak samo wzrastanie wysokości ciała może trwać u chłopców do 20 roku życia, przynosząc dodatkowe 2 centymetry wzrostu. Do jakiego wieku rosną jądra Statystycznie pierwsze oznaki pokwitania występują u 12-letnich chłopców – wówczas jądra i moszna zaczynają się powiększać oraz pojawiają się pojedyncze włosy łonowe. Proces dojrzewania trwa średnio 4-5 lat, a w tym czasie zachodzą kolejne zmiany biologiczne i emocjonalne. Do którego roku życia rosną piers Biust zaczyna się powiększać między 13 a 16 rokiem życia i to jak długo piersi będą rosły zależy od tego, jak późno zaczęłaś dojrzewać. Najczęściej coś się dzieje bliżej 13 lat, ale…. Niektóre dziewczyny są w pełni rozwinięte w wieku 16 lat a inne dojrzewają aż do 20 roku życia. Podstawowe informacje Wyglądwzrost psa – 56–57 cmwzrost suki – 54–56 cmUmaszczenieczarny, czekoladowy, biszkoptowyCharaktertowarzyskie, żywiołowe, cierpliwe i niezwykle empatyczneDługość życia10-12 lat Labrador – opis rasy i wygląd Kiedy stanie przed tobą dorosły labrador, już na pierwszy rzut oka będziesz mógł zauważyć, że jest to duży pies, potężnie zbudowany o masywnych kościach i dobrze rozwiniętych mięśniach. Sylwetka zwierzęcia wpisana jest w prostokąt. Pies ma szeroką i głęboką klatkę piersiową, a dolna część jego tułowia jest niemal prosta – nieznacznie zwęża się jedynie na brzuchu. Ogon jest pokaźny, grubszy u nasady i zwężający się ku górze. We wzorcu zaznacza się też, że kończyny powinny być bardzo dobrze kątowane. Głowa Głowa nie powinna być zbyt duża w stosunku do reszty ciała. Jego jednak dosyć masywna, a na pierwszy rzut oka wyróżniają się wyraźne łuki brwiowe. Uszy zwisają i są osadzone stosunkowo nisko. Wielkość Wielkość zależna jest od cech osobniczych, przede wszystkim od genów, płci i wieku. Wysokość w kłębie powinna mieścić się w przedziale 56–57 centymetrów u psów oraz 54–56 centymetrów u samic. Wzorzec nie określa prawidłowej wagi psa. Umaszczenia a wzorzec Psy można spotkać w bardzo różnych umaszczeniach. Występuje labrador retriever: czarny;czekoladowy;żółty. Warto przy tym zaznaczyć, że labrador biszkoptowy (czasem określany właśnie jako żółty lub biały) nie jest pożądany przez hodowców. Biały labrador retriever bez ciemnego pigmentu określany jest jako NBP. Takie psy mają jasne nosy, poduszeczki łap, a także fafle. czasami nawet ich oczy są jaśniejsze. Czym biały labrador retriever różni się od innych poza barwą? Na wystawach odmiana NBP nie może uzyskać oceny wyższej niż bardzo dobra. To sprawia, że żółty samiec nie może być reproduktorem (do tej roli dopuszczane są tylko psy z oceną doskonałą). Te zawiłości genetyczne nie przekładają się jednak na charakter i cechy użytkowe psa. Te pozostają bowiem niezmienne, niezależnie od umaszczenia. Labrador retriever – usposobienie i charakter Labradory postrzegane są obecnie przede wszystkim jako psy rodzinne. Wpływ na zwiększenie ich popularności miał fakt, że zwierzaki właśnie tej rasy mieli w młodości brytyjscy książęta – William i Harry. Rodzina królewska faktycznie od lat bardzo ceni sobie tę rasę, jednak głównie ze względu na jej doskonałe umiejętności łowieckie. Charakter łowcy wciąż w nim tkwi To właśnie polowania (ciągle niestety częste hobby brytyjskiej arystokracji) są prawdziwym żywiołem labradora retriever. Psy te zostały wyhodowane jako aportery i są bardzo cenione za tak zwane „miękkie pyski”. Oznacza to, że potrafią przynieść myśliwemu ustrzeloną ofiarę w całkowicie nienaruszonym stanie. Ich rolą jest przynoszenie w pysku martwych ptaków, najczęściej wyłowionych z wody. Pies ten nie sprawdza się najlepiej w zadaniach wymagających zwinności, jednak jako aporter jest niezastąpiony. Woda, czyli ulubione środowisko labradora retrievera Właśnie pierwotna praca w wodzie sprawiła, że są one ogromnymi fanami wszelkich zbiorników wodnych. Musisz przygotować się na to, że pies nie odpuści kąpieli nawet w średniej wielkości kałuży. Aportowanie rzeczy z wody to dla niego najlepsza zabawa. Szkolenie W tym miejscu warto zaznaczyć, że przedstawiciele tej rasy zdecydowanie nie należą do psów czystych i spokojnych. Labrador retriever najlepiej czuje się w pracy. Najlepiej w takiej, w której ma do wykonania konkretne zadania. Chętnie współpracuje z człowiekiem i jest bardzo inteligentny, dlatego szkolenie zazwyczaj przebiega bardzo pomyślnie. Nie wolno jednak go zaniechać i pies musi zostać wyszkolony choć trochę. Gdzie labradory retrievery są przydatne człowiekowi do pracy? Zamiłowanie do pracy oraz doskonały węch sprawiają, że psy te sprawdzają się w bardzo wielu funkcjach i w różnych dziedzinach. Możemy spotkać je w roli: psów poszukujących osób zaginionych;ratowników wodnych;przewodników osób niewidomych i z niepełnosprawnościami;psów wykrywających narkotyki i ładunki wybuchowe;dogoterapeutów. Labrador w dogoterapii Ta ostatnia dziedzina szczególnie często wykorzystuje psy, które mają wiele cech charakteru predysponujących je do pracy z osobami chorymi. Są bardzo spokojne i zrównoważone. Lubią kontakt z człowiekiem, są cierpliwe i niezwykle empatyczne. Często mówi się o tym, że niektóre z nich są w stanie wyczuć nadchodzący atak padaczki swojego ludzkiego podopiecznego. Labrador retriever jako pies rodzinny Rasa ta doskonale sprawdzi się także jako pies dla rodziny. Bardzo przywiązuje się do wszystkich swoich opiekunów i uwielbia wchodzić z nimi w różne interakcje. Labrador retriever to pies idealny dla dzieci. Jest cierpliwy, łagodny i zawsze chętny do zabawy. Labrador – długość życia i choroby Rasa ta jest narażona na dysplazję stawu łokciowego i biodrowego. Właśnie dlatego warto dostosowywać aktywność fizyczną do fazy rozwoju psa. Szczególnie istotne jest zaniechanie bardzo intensywnej aktywności fizycznej do momentu, aż pies wyjdzie z fazy wzrostu, czyli mniej więcej do ukończenia przez niego pierwszego roku życia. Jeżeli mieszkasz na wyższym piętrze bez windy, adopcja tej rasy nie będzie dobrym pomysłem. Taka aktywność, w postaci chodzenia po schodach, szczególnie regularna, może mieć destrukcyjny wpływ na jego kości. Łakomstwo labradora retrievera a otyłość Chociaż labradory są stosunkowo zdrową rasą, masowo cierpią na problemy związane bezpośrednio z otyłością. Wynika to z bardzo istotnej cechy ich charakteru. Musisz bowiem wiedzieć, że przedstawiciele tej rasy to miłośnicy jedzenia w każdej postaci. Nie pogardzą niczym, co choćby przypomina posiłek. W połączeniu z uległością opiekuna może to nieść opłakane w skutkach konsekwencje. Ich otyłość to prawdziwa plaga, która sprawia, że zwierzęta te żyją krócej, częściej zapadają na nowotwory i mają problemy z kręgosłupem. Koniecznie więc odpowiednio dobierz dietę swojego pupila i nie ulegaj jego słodkim oczom, które wiecznie błagają o przekąskę. W przeciwnym razie zwierzak wyjątkowo szybko utyje. Problemy ze wzrokiem Niestety, w rasie zdarzają się także choroby oczu. Na starość może pojawić się zaćma, jednak o wiele groźniejszy jest postępujący zanik siatkówki. Tę chorobę można wykluczyć z linii, wykonując odpowiednie badania genetyczne. Właśnie dlatego warte polecenia są wyłącznie hodowle, które te badania regularnie przeprowadzają. Informacje o pielęgnacji labradora Pielęgnacja tych psów nie jest trudna ani szczególnie skomplikowana. Psy te linieją dwa razy w roku i w tym okresie mogą potrzebować bardziej intensywnego wyczesywania. Na co dzień jednak wystarczy raz na jakiś czas przeczesać je gumową rękawicą. Jak kąpać labradora? Labradory mają skłonność do specyficznego korzystania z uroków natury, co w praktyce objawia się w postaci tarzania się, w czym się da. Woda, trawa i błoto to żywioł psa tej rasy. Bardzo możliwe, że każdym dłuższym spacerze będziesz musiał urządzić swojemu pupilowi kąpiel. W tym celu skorzystaj z delikatnego szamponu dla psów o krótkiej sierści. Dieta – jakość ma znaczenie Dieta jest kluczowym elementem dbania o labradora retrievera. Karma powinna być dobrej jakości. Zadbaj, aby była: bogata w białko i tłuszcze;uboga w węglowodany. Wybieraj propozycje bezzbożowe (karma może być sucha lub mokra) i koniecznie dostosuj wielkość porcji do aktywności psa. W internecie dostępne są kalkulatory zapotrzebowania energetycznego, które pozwalają łatwo wyliczyć, ile dokładnie pies powinien jeść. Jeżeli chcesz maksymalnie zindywidualizować dietę psa i dobrać ją do jego konkretnych potrzeb, możesz zdecydować się na dietę BARF. To rozwiązanie wymaga jednak dokładnego przygotowania, przeprowadzenia badań diagnostycznych i zakupu mięsa oraz suplementów. Szczeniak labrador – jak dobrze wybrać hodowlę? Jest to bardzo popularna rasa, dlatego najpewniej nie będziesz miał żadnego problemu ze znalezieniem hodowli, która sprzedaje szczeniaki. Trzeba jednak zwrócić szczególną uwagę na związek, w jakim została ona zarejestrowana. Godne uwagi są wyłącznie hodowle zrzeszone w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP). To jedyna organizacja, która na terenie naszego kraju ma uprawnienia do wystawiania rodowodów FCI (Międzynarodowej Federacji Kynologicznej). Jakiej hodowli szukać? Tylko szczeniak labradora retrievera z rodowodem FCI będzie zgodny z międzynarodowym wzorcem rasy. W ZKwP przychodzą na świat szczeniaki po rodzicach, którzy: mają uprawnienia hodowlane;cechują się prawidłowym eksterierem;przeszły badania dotyczące dysplazji stawów biodrowych oraz chorób oczu. Przed zakupem szczenięcia warto zorientować się, jaką opinię na temat danej hodowli mają miłośnicy rasy. Dobry hodowca odpowie na wszystkie twoje pytania i nie będzie miał problemu z przedstawieniem ci rodziców szczeniaka i okazaniem wyników ich badań genetycznych. Nie bój się zadawać pytań. Hodowca, który unika kontaktu i bagatelizuje twoje wątpliwości, raczej nie zasługuje na zaufanie. Labrador – cena Trudno uśrednić cenę za szczeniaka labradora, ponieważ jest ona zawsze ustalana indywidualnie przez każdego hodowcę i zależy od bardzo wielu czynników. Obecnie jednak małe labradory z rodowodem FCI kosztują od 3 tysięcy do 5,5 tysiąca złotych. Oczywiście, szczeniaki po wybitnych rodzicach mogą być zdecydowanie droższe. Labrador retriever – historia rasy Przodkami tej rasy były psy, które pracowały w portach Nowej Fundlandii i polowały z brytyjskimi myśliwymi. Przez wiele lat hodowano je bez wyraźnego wzorca ani planu. Historia nie zawsze zresztą była dla nich łaskawa. Psy w tym typie niejednokrotnie były na granicy wyginięcia. Oficjalną hodowlę rozpoczęto dopiero w trzeciej dekadzie XIX wieku i od tamtej pory brytyjski Kennel Club stale udoskonalał rasę. Popularność labradorów w Polsce i na świecie Ich popularność w Polsce wzrosła znacznie w latach dziewięćdziesiątych oraz na początku XXI wieku. Do tego czasu psy te cieszyły się ogromnym powodzeniem przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych i w krajach zachodniej Europy. Labrador retriever – jaka to rasa psa Często po pytaniu o to, dla kogo właściwie jest labrador, pada bardzo odważna odpowiedź – dla każdego. Czy to faktycznie prawda? Energiczny pies dla rodziny Nie da się ukryć, że labrador retriever jest psem wprost stworzonym do bycia towarzyszem rodziny. Jego serdeczna natura oraz duża inteligencja emocjonalna sprawiają, że chętnie bierze udział we wszystkich etapach rodzinnego życia. To doskonały towarzysz dla dzieci. Uwielbia zabawę, jest bardzo czuły i opiekuńczy. Warto jednak pamiętać, że labrador jest przede wszystkim psem stworzonym do polowań i do kontaktu z naturą. Nie można więc ograniczać mu aktywności. Labrador potrzebuje ruchu Psy te, szczególnie w młodym wieku, są bardzo energiczne. Uwielbiają aportować, są w tym absolutnie świetne. Aktywne spacery, szczególnie w okolicach wody to ich ulubiony sposób spędzania czasu. Można więc śmiało założyć, że labrador retriever jest psem dla aktywnej rodziny. Często jego spokój i opanowanie w stosunku do ludzi są brane za lenistwo. Tymczasem pies tej rasy ma ogromne zapotrzebowanie na ruch, a stagnacja w połączeniu z dużym apetytem nieuchronnie zamieni go w beczkę na czterech łapach. Wychowanie labradora Jest to pies, który doskonale spełnia się w pracy. Nawet jeżeli masz w planach wychować go przede wszystkim na psa domowego, konieczne będzie szkolenie z posłuszeństwa. Labradory retrievery słyną z dużej inteligencji i chęci do pracy, dlatego pozornie ich nauka jest prosta, nawet dla osoby, która nie ma dużego doświadczenia. Warto jednak wiedzieć, że bywają uparte, dlatego kluczem do sukcesu jest konsekwencja i łagodność. W szkoleniu warto wykorzystywać duże łakomstwo psa. Motywacja w postaci jedzenia bardzo ułatwia egzekwowanie posłuszeństwa i wykonywanie komend. Labrador wymaga wiele uwagi Warto wspomnieć także o tym, że miłość tego psa do jego człowieka jest naprawdę ogromna. Do tego stopnia, że pies może być niezwykle absorbujący, a nawet wykazywać zachowania odbierane przez ludzi jako zazdrość. Jego zaborczość i potrzeba kontaktu mogą prowadzić do problemów z lękiem separacyjnym. Powinieneś przyzwyczajać tego psa do pozostawania w domu stopniowo w trosce o jego psychikę. Labrador retriever nie jest dobrym stróżem Rasa będzie dobrym psem towarzyszącym, jednak raczej nie nadaje się na stróża. Nie jest szczekliwy, a obcych zazwyczaj wita z bardzo dużym entuzjazmem. To pies, który prędko dostosuje się do stylu życia opiekuna i będzie chętnie spędzał z nim czas przy bardzo różnych aktywnościach. Ciekawostki o rasie labrador retriever Ze względu na doskonały węch labradory retrivery bardzo często wykorzystywane są w służbach celnych. Bezbłędnie wyczuwają narkotyki, a także ładunki wybuchowe. Cechy psów tej rasy są tak mocno doceniane, że w Korei coraz popularniejszy jest biznes, który polega na klonowaniu tych zwierzątW Polsce ta rasa nazywana jest również: lanrador, labradol, lablafor, labradir, labradoe, lambrador, labrafor – tak przynajmniej wynika z wyszukiwań internautów. Trzeba jednak zauważyć, że błędy te nie zawsze wynikają z nieznajomości nazwy, ale często z pospiesznego wpisywania, chociażby na klawiaturze telefonu. Wady i zalety labradora trzeba dobrze przeanalizować przed podjęciem decyzji o zakupie szczeniaka. Zarówno jedne, jak i drugie zawsze wynikają z kontekstu, czyli twoich potrzeb i oczekiwań. Jeżeli szukasz aktywnego psa rodzinnego, który na dodatek będzie uwielbiał spędzać z tobą czas, będzie on prawdopodobnie najlepszym możliwym wyborem. Popularne imiona dla psa rasy labrador Popularne imiona dla psa rasy labrador to: Luna;Lola;Maks;Bruno;Nela. Najczęściej zadawane pytania Czy labrador może być agresywny? Labrador nigdy nie powinien być agresywny. Co to za pies labrador? Labrador to pies rasy dużej, silnie zbudowany, ale bardzo przyjazny, o łagodnych oczach. Należy do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych oraz podlega próbom pracy. Czym się różni labrador od golden retrievera? Labrador różni się od golden retrievera krótszą sierścią. Występują u niego też inne kolory – biszkoptowy, czekoladowy i czarny, w przeciwieństwie do różnych odcieni złota golden retrievera. Czy labrador może być na dworze? Labrador nie powinien cały czas przebywać na dworze. Mimo swoich dużych rozmiarów to wrażliwy pies, który potrzebuje kontaktu z opiekunem, ciepła i wygodnego posłania. Czy labrador może ugryźć? Labrador, jak każdy pies, może ugryźć. Stanie się tak, jeśli będzie miał przekonanie, że musi się przed czymś bronić. Po czym poznać prawdziwego labradora? Jedynym skutecznym sposobem na upewnienie się, że widzimy prawdziwego labradora jest zobaczenie jego rodowodu z ZKwP. Charakterystyczną cechą, którą możemy zaobserwować u psa tej rasy, jest ogon przypominający kształtem ten wydrzy. Na co choruje labrador? Labradory najczęściej chorują na dysplazję stawów biodrowych i stawów łokciowych, dysplazję siatkówki, zaćmę i postępujący zanik siatkówki, często zmagają się też z alergiami pokarmowymi. Jakie są rodzaje labradorów? Chociaż istnieje tylko jednak rasa labrador retriever, wyróżniamy zazwyczaj labradory tak zwane angielskie i amerykańskie, określane również jako wystawowe i pracujące. Jaki rodzaj sierści ma labrador? Labrador na krótką, gęstą i twardą sierść z równie gęstym, wodoodpornym podszerstkiem. Jak długo żyje pies labrador? Psy rasy labrador żyją zazwyczaj od 10 do 12 lat. Jaki kolor labradora jest najrzadszy? Najrzadszy kolor labradora to brązowy, określany również jako czekoladowy. Do jakiego wieku rośnie labrador? Labradory rosną do wieku około 18 miesięcy. Czy labrador retriever może mieszkać w bloku? Labrador retriever potrzebuje dużej ilości ruchu. Zanim kupisz labradora do mieszkania, zastanów się, czy jesteś w stanie zapewnić mu odpowiednio długie spacery i dużo zabawy na zewnątrz. Dlaczego labrador wszystko gryzie? Nadmierne gryzienie u psa może wynikać z niedostatecznej ilości zabawek, znudzenia lub zbyt dużej ilości bodźców. Dlaczego labrador jest złym wyborem? Labrador nie będzie dobrym wyborem dla osób, które nie będą w stanie zapewnić zwierzęciu zbyt dużo aktywności, oraz których dużo nie ma w domu. Ile żyje mieszaniec labradora? Nie da się dokładnie określić, ile będzie żył kundelek. Wszystko zależy od ras, od jakich pochodzi oraz jego indywidualnego stanu zdrowia. Ile kosztuje rasowy labrador? Rasowy labrador z rodowodem ZKwP kosztuje zazwyczaj od 2,5 do 4 tysięcy złotych, jednak czasami ich cena potrafi sięgać nawet 6-7 tysięcy. Czy labrador to rasa pierwotna? Labrador nie jest rasą pierwotną. Do tej kategorii należą: chart afgański, chow chow, lhasa apso, pekińczyk, shar pei, shih tzu, terrier tybetański, chart perski, basenji, akitu, shiba inu, samojed, husky syberyjski i alaskan malamut. Z jakich ras powstał labrador? Labrador powstał najprawdopodobniej z nowofunlandzkich psów wodnych nazywanych psami Świętego Jana. Czy labrador nadaje się dla dzieci? Labrador jest świetnym partnerem do zabaw z dziećmi, chociaż powinny się one odbywać pod nadzorem dorosłych. Ile lat ma najstarszy labrador? Najstarszym labradorem, o jakim wiemy, była Bella, która zmarła w wieku 29 lat. Czy labrador może być dwukolorowy? Labrador nie może być dwukolorowy. Jedyne dopuszczane maści to biszkoptowa, czarna i czekoladowa. Czy labrador stanie w obronie właściciela? Po labradorze nie należy spodziewać się, że staną w obronie właściciela. Nie są to psy obronne i nie są też znane ze szczególnej odwagi. Jaki kolor oczu ma czarny labrador? Czarne labradory mają brązowe oczy, podobnie jak te biszkoptowe. Czekoladowe labradory mogą mieć również piwne oczy. Jakiej wielkości są labradory? Labradory osiągają 57 do 62 centymetrów, wysokości w kłębie w przypadku psów i od 55 do 60 centymetrów w przypadku suk. Ich typowa waga to od 25 do 36 kilogramów. Z jakiego kraju pochodzi rasa psa labradora? Labrador pochodzi z Nowej Funlandii w Kanadzie, skąd został w XIX wieku sprowadzony do Wielkiej Brytanii. Jaki uścisk ma labrador? Siła uścisku szczęk labradora wynosi 230 PSI (funtów na cal kwadratowy), co oznacza, że plasuje się on w pierwszej dwudziestce psów o najsilniejszym uścisku szczęk. Jest to siła podobna do pitbulla. Czy labrador może być rudy? Nie ma labradorów o rudej maści. Jedyne, jakie wyróżniamy to biszkoptowe, czekoladowe i czarne. Ile powinien ważyć 9-miesięczny labrador? 9-miesięczny labrador powinien ważyć od 20 do 27 kilogramów w przypadku suk lub od 25 do 32 kilogramów w przypadku psów. Ile żyje labrador z padaczką? Psy z padaczką niestety żyją zazwyczaj o średnio 3 lata krócej niż zdrowe zwierzęta. W przypadku labradorów będzie to więc około 7-8 lat. Czy jest labrador miniaturka? Nie istnieje taka rasa jak labrador miniaturka. Czy labrador ma podszerstek? Labrador ma gęsty i wodoodporny podszerstek. Jaki ogon ma labrador? Ogon labradora jest jedną z jego charakterystycznych cech i wyglądem przypomina ogon wydry. Jaki rozmiar szelek dla labradora? Wybierając szelki dla labradora, zdecydowanie trzeba się zdecydować na duży rozmiar. Nie warto jednak kupować „na oko”, a najpierw zmierzyć psa. Ile szczeniąt w miocie labrador? W jednym miocie u labradora zazwyczaj przychodzi na świat od 5 do 10 szczeniąt. Czy labradory bardzo się lenią? Ze względu na obecność podszerstka, linienie u labradora jest dość intensywne. Czy labrador ma sierść, czy włosy? Labrador na sierść, krótką, twardą i gęstą. Najlepsza odpowiedź Remende . odpowiedział(a) o 18:27: Jeden może mieć 30 cm w kłębie, a drugi 70 cm. Nie ma takich samych kundli, każdy jest inny. Odpowiedzi zależy od skrzyzowanych ze soba ras zwykle kundelk sa średniej wielkości Foxeya odpowiedział(a) o 18:51 Kundelki zazwyczaj są małe, albo wczoraj widziałam kundla wielkości Owczarka zależy od korzeni, z jakiej "krwi jest" psiak. blocked odpowiedział(a) o 19:15 Kundel to kundel - nie ma okreslonego wzorca, nie wiadomo jak będzie duży. To taki ' kot w worku ' Zależy jakich ras byli jego rodzice ;) Czasem kundelki są małe, jak np. west, a czasem duże jak owczarek niemiecki ;) Uważasz, że ktoś się myli? lub

do jakiego wieku rośnie pies kundelek